Dag 3 Ica – Nazca

11 september 2016 - Nasca, Peru

Lieve allemaal,

Leuk jullie reacties weer te lezen, hier op deze site en op Facebook 

Vandaag zijn we zo rond 8.00 uur vertrokken en gaan we op weg naar Nazca waarbij we zandduinen en kleurrijke gebergtes passeren.Lange kale vlaktes in de woestijn Heel apart om zo door de woestijn te rijden , somige stukken had ik zoiets lijkt wel dat ik door Amerika rij vooral toen we richting Las Vegas reden ook allemaal droog en dor , lange rechte wegen.

Onderweg hebben we nog even een fotostop om zo de vallei te fotograferen.
Naar een poosje rijden gaan we een heel klein en simpel museum bezoeken van Maria Reiche , de bewaakster van de Nazca-lijnen!

Maria Reiche
Toen de Duitse wiskundige Maria Reiche in de jaren dertig besloot zich in Peru te vestigen, noemde men haar een heks, een spionne en een avonturierster. In de zestig jaar die daarop volgden werd haar de orde van de Zon toegekend - de hoogste eer in het land, werd ze de eerste persoon die nog tijdens haar leven op een Peruaanse postzegel werd afgebeeld en had ze zich een roemrijke positie veroverd die geen enkele buitenlander ooit ten beurt was gevallen.

Reiches algemene bekendheid kwam voort uit haar rol als bewaakster van de Nazca-pampa, een stoffige vlakte die overdekt is met raadselachtige tekeningen die zijn achtergelaten door oude indianen en waarover de wetenschappers het tot op de dag van vandaag niet met elkaar eens zijn. In de jaren twintig was NazcaMaria Reiche nog een achtergebleven gebied waar katoenarbeiders en vissers woonden. Toen vloog de Amerikaanse wetenschapper Pal Kosok met zijn vliegtuigje over de vlakte en werd zijn aandacht getrokken door de reeks lijnen waarvan men dacht dat ze deel uitmaakten van een pre-Inca irrigatiesysteem. Kosok, specialist op het gebied van irrigatiewerken, zag dat het niet met watersystemen te maken had. Onder hem lagen reusachtige tekeningen van vogels, vissen en apen.

Maria Reiche was vijfendertig jaar toen ze Kosok ontmoette. Ze raakte ogenblikkelijk geïnteresseerd. Op Kosoks aanraden begon ze in 1946 op de vlakte met het onderzoeken, meten, in kaart brengen, reinigen en bestuderen van de tekeningen waarvan sommige wel 30 meter lang zijn. Ze sloot vriendschap met vliegers van de luchtmacht die haar meenamen tijdens surveillancevluchten over de vlakte. Ze liftte met vrachtwagens van boeren om alle gedeelten van het 50 km grote schetsboek tussen Nazca en Palpa te verkennen. Ze liet een 15 meter hoog metalen platvorm bouwen om beter overzicht van de tekeningen te krijgen. Reiche kwam tot de conclusie dat de tekeningen correspondeerden met de sterrenbeelden en bestempelde ze als onderdelen van een "astronomische kalender", bedoeld als boodschap aan de goden. Ze veronderstelde dat haar favoriete tekening, de aap, het indiaanse symbool was voor de grote beer, het oude sterrenbeeld dat verbonden was met regen. Als de regen uitbleef, tekenden de indianen een aap om de goden erop te attenderen dat de aarde was uitgedroogd.

In hotel Turistas gaf Reiche dagelijks lezingen over de lijnen, bestreed ze bureaucraten die de ontwikkeling van het gebied overwogen en riep mensen uit de stad te hulp om de nalatenschap van hun voorvaderen in stand te houden. Ze ontdekte hoe de indianen erin waren geslaagd de reusachtige tekeningen zo symmetrisch te maken. Ze ging ervan uit de ze gebruik maakten van een basis-meeteenheid, waarschijnlijk de afstand tussen elleboog en wijsvinger. Met behulp van een touw aan een stok konden volmaakte cirkels worden getrokken.

In 1987 bracht Maria Reiche voor het laatst een bezoek aan de pampa, inmiddels blind en lijdend aan de ziekte van Parkinson. Haar pogingen een vrouwelijke astronoom uit de Verenigde Staten als haar opvolgster aan te wijzen stuitte op verzet van Peruviaanse wetenschappers en politici. Tegenwoordig wordt de bewaking van de vlakte bekostigd uit een particuliere stichting die fondsen verwerft uit collectieve en individuele donaties en opbrengsten van Reiches boek "Het geheim van de woestijn".
Nazca lijnen vanaf te toren gezien
Voordat we in Nazca aankomen hebben wij een toren beklommen die ons een eerste kennismaking geeft met de wonderbaarlijke lijnen en figuren in de woestijn.
Nazca is een stad in Peru en is bekend om de geheimzinnige, enorme figuren en lijnen die in de omgeving op de grond aangebracht zijn. Vaak zijn de figuren alleen uit de lucht goed te overzien, wat soms tot allerlei buitenaardse theorieën over de reden, dat ze gemaakt zijn heeft geleid

Onderweg gaan we nog even lunchen , dit was ook weer heel gezellig.
Toen we weg gingen moest er eerst een foto shoot van ons gemaakt worden samen met de serveerster op de foto  , achter ons stond iemand met een groot bord met de naam van het restaurant. We zijn benieuwd waar dit op internet zal zwerven hahaha. We zullen Facebook in de gaten houden.

We komen mooi vroeg aan bij het hotel , dit is een oude Haciënda , ziet er allemaal heel mooi uit. Heeft toch altijd een bepaalde sfeer zo`n haciënda. Net als de lodges in Zuid Afrika dat ook hebben.Samen met de andere reisgenoten hebben we poosje bij het zwembad gelegen. Hotel MajoroHet weer is hier heel apart , zo lig ik vanmiddag in de bikini aan het zwembad en zo moet ik vanavond de lange broek , trui en jas aan.
Vanavond gaan we naar Nazca , dit is ongeveer 15 kilometer van het hotel. Hier gaan we met zijn allen gezellig en lekker eten.
We blijven twee nachten in dit hotel.
Morgen ga ik met vliegtuigje over de Nazca lijnen vliegen , ben heel benieuwd hoe dat is.

Groetjes en tot een volgend berichtje
Anita

Foto’s

2 Reacties

  1. Ingrid:
    12 september 2016
    Waauw wat een mooi hotel/haciënda.... Fijn dat je daar nu 2 dagen zit... Gisteren al weer even met je op whatsapp en al weer het nodige gehoord, je hebt het goed naar je zin gelukkig...
    Vandaag met vliegtuigje ook spannend hoor, maar zal super mooi zijn. Nou dikke kus ook van Ma en veel plezier, geniet ervan
  2. A.Harms:
    13 september 2016
    Een heel mooi verslag met bijzondere foto's