Dag 11 Puno

Hallo allemaal

Zo eerst alle foto`s maar weer eens bijgewerkt die bij de andere verslagen horen , liep een klein beetje achter doordat ik gisteren niet helemaal lekker was.
Gaat nu al wat beterder heb geen hoofdpijn meer maar nog wel last van kortademigheid tijdens inspanning

Vanmorgen zijn we rond 7.00 uur vertrokken en zijn we met de fietstaxi naar de haven gebracht. Van hieruit  maken we vandaag een prachtige dagtocht over het Titicacameer.

Het Titicacameer,
Het Titicacameer is het grootste meer van Zuid-Amerika, met een oppervlakte van 8340 km². Het ligt in de Andes tussen Peru en Bolivia op 3812 meter boven de zeespiegel, en is het hoogste commercieel bevaarbare meer ter wereld. De diepte is gemiddeld 140-180 meter, maximaal 280 meter. Er monden 25 rivieren in het Titicacameer uit, maar geen hiervan is van bijzondere betekenis. In het meer liggen 41 eilanden. Sommige hiervan zijn dichtbevolkt. De bekendste eilanden zijn Isla del Sol, Amantaní en Taquile.

Het meer is in twee delen verdeeld, een kleiner meer ten zuidoosten van het hoofdmeer is via de Straat van Tiquina met de rest van het meer verbonden. Niet ver van het meer liggen de ruïnes van de stad Tiahuanacu, die zijn bloeitijd kende tussen 500 en 1000 n.Chr. Eigenlijk ligt een deel van de stad zelfs onder de waterspiegel.

Bekend zijn de Uroseilanden, rieteilanden van de Uros-indianen. Deze eilanden zijn gemaakt van riet (totorariet) dat langs de oevers van het Titicacameer groeit. Circa 40 eilanden worden bewoond. De bewoners maken van alles van riet: huizen, huisraad, boten enzovoort. Als de waterstand hoog is, drijven deze eilanden. Zodra het riet aan de onderkant vergaat, wordt een nieuwe laag toegevoegd. Oorspronkelijk waren deze eilanden het toevluchtsoord van de Uros-indianen voor de oprukkende Inca's. Tegenwoordig leven de Uros van de toeristen, die vanuit Puno de eilanden bezoeken.

We stoppen bij drie eilandjes. Eerste eilandje Taquile hebben we een wandeltocht van ruim twee uur denk ik , wat ook behoorlijk pittig klimmen is.
Doordat ik tijdens het klimmen niet goed weer op adem kan komen ga ik niet mee met deze wandeltocht , ik wil het risico niet nemen dat er wat gebeurd.
Ik ben bij de boot gebleven hier een poosje rondgelopen en met de boot mee gevaren naar de andere kant van het eiland om de rest van de groep op te pikken.

Taquile
Taquile is een heuvelachtig eiland in het Titicacameer, 45 kilometer ten oosten van Puno, Peru. Het is smal en lang en functioneerde als gevangenis toen Peru nog een Spaanse kolonie was, en in de 20e eeuw. In 1970 werd het eigendom van de mensen van Taquile, die het eiland sindsdien bewonen.
Het Taquileanse eiland heeft rond de 2200 inwoners en is 5,5 bij 1,6 km in grootte (maximale afmetingen), met een oppervlakte van 5.72 km². Het hoogste punt van de eiland is 4050 meter boven zeeniveau en het belangrijkste dorp ligt op 3950 m. Pre-Inca ruïnes zijn te vinden op het hoogste deel van het eiland en agrarische terrassen op berghellingen. Van de hellingen van Taquile is er een uitzicht over de wit besneeuwde bergtoppen van Bolivia. De inwoners, bekend als Taquileños, spreken Zuid-Quechua.

Hierna varen we verder naar het volgende eilandje het authentieke eilandje Amantani waar we ook de traditonele  Pachamanca Lunch krijgen.
Dit laten ze ons ook helemaal zien hoe zoiets word klaar gemaakt

Amantaní 
Amantani is een eiland in het Titicacameer. Het ligt ten oosten van het schiereiland Capachica en ten noorden van het eiland Taquile. Het heeft een cirkelvorm met een diameter van ongeveer 3,4 km. Het hoogste punt, de top van de berg Llacastiti is 4150 m, dat wil zeggen 340 m boven het niveau van het Titicacameer (3810 m). Het toerisme is een belangrijke bron van inkomsten. Het eiland is per boot vanuit Puno te bereiken
 

Pachamanca Lunch
Pachamanca (van Quechua pacha "aarde", manka "pot") is een traditionelePeruaanse gerecht op basis van de bakken , met behulp van hete stenen (de aarden oven staat bekend als een huatia ), van lamsvlees , schapenvlees ,varkensvlees , kip of cavia , gemarineerd in specerijen . Andere Andes- producten, zoals aardappelen , groene lima bonen of "Habas", zoete aardappel , zo nu encassave of yuca, en humitas (zoet), evenals oren van maïs , Tamale en chili , is opgenomen in de bakken.

Het gerecht bestaat hoofdzakelijk uit in het centrale Peruaanse Andes in drie belangrijke gebieden: 1) De bovenste Huallaga-vallei, in Huánuco en Pasco omgeving, waar het wordt gemaakt met varkensvlees en gekruid met chincho, een lokale kruiden; 2) in de Mantaro vallei en omliggende gebied rond steden zoalsHuancayo , Tarma en Jauja; ze gebruiken lamsvlees en een andere kruiden; en 3) op verschillende plaatsen van Ayacucho afdeling. In de Peruaanse Amazonegebied, de zuidelijke en noordelijke Andes, en de veelal desertic kust van het gerecht is ongewoon te wijten aan het gebrek aan brandhout of het type van stenen nodig is, zonder enige inhoud van zwavel. Het vlees wordt verpakt in bananen bladeren eerder in dit soort aarden fornuis worden gezet.

Dit belangrijke onderdeel van de Peruaanse keuken , die al bestaat sinds de tijd van de Inca-rijk , is in de loop de tijd, en het verbruik is nu algemeen verspreid in modern Peru, waar de regionale verschillen zijn verschenen in het technische proces van de productie, maar niet in de ingrediënten of de bakken. Het is belangrijk op te merken dat de voorbereiding is niet alleen beperkt tot Peru, maar ook dat het bestaat, met een minimum aan varianten in andere Andeslanden, bijvoorbeeld Ecuador .

We varen na de lunch verder  naar de drijvende rieteilanden van de Uros-indianen. Zodra wij voet aan wal zet op èèn van de meeverende eilanden, ervaren we dat letterlijk álles van riet is gemaakt. Ongelooflijk  hoe deze mensen hier kunnen leven.
We worden door de bewoners welkom geheten , er word voor ons gezongen en uitgelegd hoe zo`n eilandje en de huisjes gebouwd worden en hoe ze er leven.
Best interessant om dit allemaal te zien

Uros-Indianen
De Uros vormen een volk dat op de - met riet gemaakte - Uroseilanden op het Titicacameer leeft, in de regio Puno in Peru. De Uros bouwden deze kunstmatige eilanden oorspronkelijk om de Inca's te ontvluchten. De Inca's domineerden op dat moment namelijk het vasteland. Vandaag is het Urosvolk echter meer een toeristische attractie geworden. Uroseilanden in Puno, Peru.
Deze eilanden, ook wel islas flotantes (drijvende eilanden) genoemd, worden gemaakt van het rijkelijk groeiende biezen. Er wordt telkens nieuwe biezen bovenop gegooid, zodat de eilanden blijven bestaan, en niet wegrotten.

Vandaag leven er nog ongeveer 3000 nakomelingen van de Uros, hoewel slechts een honderdtal van hen nog steeds op de eilanden leven en deze onderhouden. De meesten zijn naar het vasteland vertrokken, waar hun kinderen naar school kunnen gaan. De Uros begraven ook hun doden op het vasteland.
De Uros handelden met de Aymara op het vasteland. Ze mengden zich onder elkaar waardoor kruisingen ontstonden van beide volkeren. Sommigen 'verlieten' de taal van de Uros voor het Aymara.

Op de grotere Uroseilanden zijn ongeveer 10 families gehuisvest, terwijl de kleinere eilandjes, ongeveer 30 meter breed, slechts voor 2 of 3 families plaats bieden.

De plaatselijke bewoners vissen, jagen op vogels en laten hun vee op de eilandjes grazen. Er wordt gekookt met vuurtjes geplaatst op hoopjes stenen.

Typisch zijn ook de biezenboten: gemaakt van gedroogde biezen, meestal in prachtige vormen afgewerkt

Vandaag weer een schitterende dag gehad
We treffen het met het weer , als we terug varen naar Puno zien we de donkere wolken al komen,

Morgen weer een vroege wake up call , 5.45 uur dan vertrekken we richting Cusco
Hoop dat ik daar weer Wifi heb zodat ik weer verder kan met mijn verslag van deze mooie reis.

Veel liefs,
Anita